Zwierzęta Dobre i Neutralne Człowiekowi
W poprzedniej części tego artykułu opisaliśmy tak zwane "złe" stworzenia. Za to w tej części przybliżymy Państwu te "dobre". Nadal mamy nadzieję, że nasze opisy magicznych stworzeń pomogą Państwu W odpowiadaniu na trudne pytania zadawane często przez dzieci, ale i nie tylko. Może ktoś z Państwa zainteresuje się jednym z tych niezwykłych zwierząt i zechce zagłębiać naukę dotyczącą właśnie jego...
Czemu hipokampus jest uważany za króla ryb?
Hipokampus to koń morski. Jego nazwa pochodzi od greckiego słowa "koń" - hippos - i łacińskiego poetyckiego określenia powierzchni morza - campus. Nazywa się go także hydrypus (hydro to po greku "woda"). Ciekawostką jest, iż greckiego boga morza, Posejdona rydwan ciągną właśnie hipokampusy.
Od II w. n. e. Hipokampusa uważa się za króla wszystkich ryb. Pierwszym znanym hipokamusem była tzw. złota ryba. Żyła ona na Wschodzie. Ryby z mórz Północy i Południa zebrały się w stada i popłynęły na poszukiwanie tegoż hydryppusa. A kiedy w końcu go odnalażły on zwrócił się na Wschód, a one podążyły za nim, wszystkie ryby z Północy i Południa. I wędrowały za nim, a on przywiódł je do złotej ryby. A kiedy hydryppus i wszystkie ryby dotarły na owo miejsce, obrały złotą rybę swoim królem.
Czemu hipogryfy są tak niezwykłe?
Hipogryfy to zwierzęta o ciele konia i głowie wraz z przednimi kończynami ptaka.To stworzenia więcej niż niezwykłe.Hipogryfy pochodzą z Włoch. Pierwszy hipogryf został wyhodowany przez Lodovica Ariosta, na początku XVI wieku.Nazwa tych magicznych stworzeń pochodzi od greckiego słowa "hippos", oznaczającego tyle, co "koń".
Hipogryfy potrafią wysoko latać. Nie zapanowane zwierzę może wzlecieć z człowiekiem na grzbiecie tak wysoko, że z trudem odróżniał on będzie ziemię od wody. Potrafią pędzić szybko jak wicher. Włoski poeta tak pisze o hipogryfach: "[...] a mknął tak szybko jak nowo zbudowany statek pruje spienione fale, pędzony sprzyjającym wichrem."
Na hipogryfie można oblecieć świat. Ani orzeł, ani jastrząb z taką swobodą i szybkością nie pokonuje przestworzy.
Zanim jednak dosiądziemy tego niezwykłego zwierzęcia musimy się przed nim ukłonić patrząc mu prosto w oczy. Wtedy właśnie hipogryf poznaje czy człowiek jest "dobry" czy "zły". Jeżeli wszystko dobrze się powiedzie hipogryf odda ukłon, to wtedy możemy go dosiąść. Jeżeli jednak hipogryf nie zrobi tego, najlepiej od trazu uciekać, gdyż może nas zacząć gonić (właściwie nie ma innej możliwości). Trzeba jednak pamiętać, że hipogryfy wszystko słyszą, lepiej więc go nieobrażać w jego obecności, gdyż może to się źle dla nas skończyć.
Z reguły hipogryfy są przyjaznymi stworzeniami, jednak zdarzają się przypadki ataków, tylko jednak wtedy, gdy stworzenia stwierdziło, że kłaniający się jest "zły" bądź kiedy zwierzę przejdzie na ciemną stronę, jednak takie wypadki zdarzają się naprawdę bardzo rzadko (jeden na tysiąc dwieście hipogryfów przechodzi na ciemną stronę).
Czy centaury są przyjazne dla ludzi?
Centaury to stworzenia o nogach i tułowiach koni, ale ludzkich torsach, rękach i głowach. Są równie nieufne w stosunku do czarodziei, jak do mugoli. Ich stosunki z ludźmi nigdy nie były najlepsze.
Centaury pochodzą z gór w Grecji. Niektóre z nich lubowały się w winie, a w związku z tym stawały się niezwykle gwałtowne, dzikie i łatwo wpadały w gniew. Takie przypadki centaurów zdarzają się do dziś. Stoczyły z ludźmi wiele bitew. Najsławniejsza miała miejsce po pewnym ślubie, gdzie centaury trochę za wesoło się bawiły. Postanowiły więc uprowadzić pannę młodą, co doprowadziło do wielkiej wojny, zwanej cantauromarchią.
Niektóre centaury jednak odznaczają się szlachetnością i mądrością. Chajron, na przykład, wprowadzony w arkana medycyny i łowiectwa założył szkołę, w której nauczał wielkich ludzi tamtych czasów. Niektórzy historycy twierdzą, iż szkoła Chajrona istnieje do dziś. Chajron za swoje zasługi został wynagrodzony. Został bowiem umieszczony wśród gwiazd w konstelacji Strzelca. Inna znana konstelacja - Centaur - to jedna z najlepiej widocznych na południowej półkuli. Dwie z jej gwiazd - Alfa Centauri i Beta Centauri - należą do dziesięciu najjaśniejszych gwiazd nieboskłonu. Alfa Centauri jest najbardziej zbliżona do Słońca i Ziemi (4,3 mln lat świetlnych). To właśnie dlatego centaury odczytują przyszłość z gwiazd.
Jakie zwierzę nie parzy ogień?
Salamandra to jaszczurka. "Zamieszkuje ogień". Żyje tak dłogo, jak długo pali się ogień, z którego wyszła.
Salamandra pochodzi z IV w. n. e. Pewien filozof tak ją opisuje: " Fakt, iż ogień nie parzy niektórych zwierząt, potwierdzany jest istnieniem salamandry, która pełznąc przez ogień, gasi go". Salamandra żyje w płomieniach nie odczuwając bólu i nie spalając się. Spośród wszystkich trucizn jej jest najsilniejsza. Jad innych zwierząt uśmierca jednostki, ta zabija wielu jednocześnie, gdyż wspina się na drzewo i zatruwa owoc, a ten uśmierca wszystkich, którzy go zjedzą.
Salamandra jednak nie żywi nienawiści do ludzi (wyjaśniamy, gdyż mogłoby się wydawać dziwne, że w artykule o "dobrych" stworzeniach, zamieszczamy te, które otruwa ludzi). Może być jednak nawet przyjazna. Mugole jednak próbują ją upolować i zjeść, więc ich zabija. Jednak z niektórymi czarodziejami i czarodziejkami (nie jest tajemnicą, że te niezwykłe jaszczurki wolą płeć piękną) - najczęściej znającymi ich mowę - salamandra zaprzyjaźnia się.
Czy merkuny to po prostu wodniki?
Merkuny są to wodniki, rodzaj trytonów. Nie pochodzą z Wielkiej Brytanii i Szkocji, jak jeszcze niedawno myślano. Nowsze badania potwierdziły, że merkuny pochodzą z Irlandii. Z wyglądu przypominają ludzi - foki. Merkuny to stworzenia, o których wyjątkowo mało wiemy, co niestety utrudnia kontakt z nimi. Te niezwykłe zwierzęta mogą przybierać piękne ludzkie postacie, jednak muszą powrócić do swoich foczych kształtów, gdy znajdą się w wodzie. Zabicie merkuna wywołuje na wodzie wielki sztorm. Niektórzy uważają, że zabicie merkuna jest wielkim, lekko mówiąc "błędem". Spotkanie któregoś z nich kończy się bardzo często tragiczne: czasem, gdy ludzie przestraszą się jednego z merkunów ze strachu od razu go zabijają. Takie przypadki nie zdarzają się tylko mugolom. Niestety - czarodzieje także zabijają merkuny. I choć zdarza się tak rzadko (jednak coraz częściej) to fakt zostaje faktem. Przypominamy jednak, że zabicie merkuna jest karalne.
Merkuny znane są ze swych kapeluszy. Nie trzeba chyba tłumaczyć, iż są to magiczne kapelusze i z nich bierze się magia merkunów. Gdy jednak kapelusz zostanie skradziony (podobno może to zrobić jedynie człowiek) merkuny nie mogą wrócić do morza. Zapewne dlatego, że nie mogą transmutować się "z powrotem" w fokę, a merkuny mogą to robić tylko z owym magicznym kapeluszem. Żaden inny nie zastąpi tego "jedynego", nawet, gdy inny merkun zechce użyczyć (co się nie zdarza) swojego innemu merkunowi to będzie on dla niego działał jak zwykłe nakrycie głowy.
Kobiety merkuny są podobno piękne, porównywane wręcz z nimfami. Mężczyźni zaś raczej szpetni, z nieprzyjaznymi rysami twarzy.
Słowo "merkun" pochodzi od irlandzkiego merrows. Jest to "mieszanka", znaczy to "wodnik" i "kapelusznik".
Czemu sowy przez niektórych są uważane za złe, niebezpieczne stworzenia?
Sowy są głównym środkiem przekazu informacji w świecie czarodziei i czarownic. Dla nas - czarodziei - są one przyjaznymi, pożytecznymi stworzeniami. Jednak wiele kultur, jakich jak egipska, rzymska czy aztecka (wszystkie jednak kilka tysięcy lat temu) miało do nich stosunek ambiwalentny. Hukanie sowy uznawane jest za zły omen (nawet do dziś w niektórych miejscach świata), może nawet zwiastować śmierć. Poza tym jako stworzenia nocne przez wieki sowy były kojarzone z czarnoksięstwem. Zwierzęta te więc miały prawo budzić lęk (wśród mugoli).
Sowa żyje o wiele dłużej niż inne ptaki. Poza tym to inteligentne stworzenia, tak samo jak hipogryf - sowa zna się na ludziach. Sowa jest symbolem mądrości. Istnieje wiele hipotez "dlaczego?", jednak żadna nie jest do końca uzasadniona.
Sowa jest uznawana za godło Minerwy, rzymskiej bogini (odpowiednik greckiej Ateny), ze względu na jej mądrość.
Sowy pochodzą z Aten. Istniało nawet w starożytności porzekadło " Nie posyłaj sów do Aten", ponieważ żyło tam naprawdę bardzo dużo tych ptaków. Dziś można usłyszeć podobne wyrażenie "Nie noś drewna do lasu". Obydwa maja oznaczać zbędny wysiłek, na dodatek głupi.
Wile - potwory czy piękne kobiety?
Wile są to kuszące duchy przyrody. Są one pięknymi dziewczętami - albo na takie wyglądają. Podobno (nie zostało to do końca potwierdzone) wile są duchami nie ochrzczonych kobiet, których dusze nie mogą opuścić ziemi. Ich zadziwiająca uroda sprawia, że mężczyźni na ich widok tracą rozum. Wile mają długie włosy, tak jasne, że wydają się białe (ze srebrnym "błyskiem")
Niestety wile potrafią być bardzo zazdrosne. Pewna (jedna z najsłynniejszych) wil - Rawiola - przeszyła dwoma strzałami: gardło - by uciszyć i serce - by zabić królewicza Milosza, po tym, kiedy zaśpiewał swym cudownym głosem w jej górach (dzień wcześniej ucztował z nią i królewicz za dużo wypił i zaczął zbyt pięknie śpiewać, czym tak rozłościł Rawiolę, że ostrzegła go, że jeśli zaśpiewa wśród jej gór, to zastrzeli go ze swego łuku).
Wile są jednak także uzdolnionymi uzdrowicielkami i maja bogatą wiedzę na temat leków naturalnych. Przykładem jest Rawiola i owy Milosz - później wila uleczyła królewicza i kazała innym wilom pozostawić go w spokoju.
Wile na ogół jednak starają się być miłe dla ludzi. Zdarzały się nawet przypadki, że poślubiały śmiertelników.
Jednak jest jedna rzecz, która wyprowadza je z równowagi, mianowicie, kiedy ktoś przeszkadza im w rytualnych tańcach. Jeżeli coś takiego nastąpi potrafią bardzo się rozzłościć.
Wile są duchami powietrza. Mogą wzywać trąby powietrzne i burze, potrafią także zionąć ogniem, co zrobiły podczas mistrzostw świata w quidditchu (Bułgaria kontra Irlandia). Kiedy się zdenerwują "zamieniają się", czyli po prostu transmutują się w niebezpieczne potwory.
Kim był najsłynniejszy sfinks?
Sfinks to niezwykłe stworzenia. "Zapiera dech w piersiach". To stworzenie to krzyżówka lwa i człowieka (ciało lwa i głowa - zazwyczaj - kobiety) "o wydłużonych migdałowych oczach".
Sfinks jest stworzeniem pochodzącym z Egiptu i żyje tylko tam. To stworzenia pochodzi ze starożytności - 2500 r. p. n. e. (bądź wcześniej) i ma olbrzymie znaczenie w kulturze egipskiej.
Jak widać wyżej - sfinksy występują obecnie jedynie w Egipcie. Jednak przed naszą erą (w 1500) niektóre z tych fantastycznych zwierząt przeniosły się do Grecji. Tam "ewulowały się". Greckie sfinksy (jednak pochodzenia egipskiego) były skrzydlate. Jednak karygodne ich traktowanie przyczyniło się do ich wyginięcia w Grecji. Jednak żył jeden z najsłynniejszych sfinksów żył właśnie w Grecji, dokładnie w Tebach. Został przysłany za karę (za porwanie przez króla pewnego młodzieńca). Sfinks ów wyzywał podróżnników, którzy wędrowali drogą do Teb, aby odpowiedzieli na zagadkę:
Co to za zwierzę, które rano chodzi
Na czterech nogach,
W południe na dwóch,
A wieczorem na trzech?
Te trudną zagadkę rozwiązał jedynie spadkobierca tronu w Tebach (który o tym nie wiedział) - Edyp. Po udzieleniu poprawnej odpowiedzi sfinks popełnił samobójstwo.
W Gizie zbudowana została olbrzymia kamienna figura Wielkiego Sfinksa. Przedstawia ona lwa z głową mężczyzny (rzadko spotykany przypadek) - dokładnie - faraona. Niektórzy twierdzą, iż to potomek faraona i egipskiego lwa. Tysiące mniejszych sfinksów odnaleziono w całym Egipcie.
Zdarzają się przypadki sfinksów z głowami drapieżnych ptaków.
Sfinksy są uważane za symbol tajemnicy, częściowo przez swoje tajemnicze pochodzenie, a częściowo dlatego, że same w sobie te stworzenia są tajemnicze.
Ponieważ ostatnio Państwo stwierdzili, że artykuł był za długi, postanowiłam druga część artykułu o magicznych zwierzętach Zwierzęta Dobre i Neutralne Człowiekowi podzielić na części. A to oznacza, że to jeszcze nie koniec z naszymi pupilami, jakimi są stworzenia magiczne dla czarodziejów.
autor: Vea
W poprzedniej części tego artykułu opisaliśmy tak zwane "złe" stworzenia. Za to w tej części przybliżymy Państwu te "dobre". Nadal mamy nadzieję, że nasze opisy magicznych stworzeń pomogą Państwu W odpowiadaniu na trudne pytania zadawane często przez dzieci, ale i nie tylko. Może ktoś z Państwa zainteresuje się jednym z tych niezwykłych zwierząt i zechce zagłębiać naukę dotyczącą właśnie jego...
Czemu hipokampus jest uważany za króla ryb?
Hipokampus to koń morski. Jego nazwa pochodzi od greckiego słowa "koń" - hippos - i łacińskiego poetyckiego określenia powierzchni morza - campus. Nazywa się go także hydrypus (hydro to po greku "woda"). Ciekawostką jest, iż greckiego boga morza, Posejdona rydwan ciągną właśnie hipokampusy.
Od II w. n. e. Hipokampusa uważa się za króla wszystkich ryb. Pierwszym znanym hipokamusem była tzw. złota ryba. Żyła ona na Wschodzie. Ryby z mórz Północy i Południa zebrały się w stada i popłynęły na poszukiwanie tegoż hydryppusa. A kiedy w końcu go odnalażły on zwrócił się na Wschód, a one podążyły za nim, wszystkie ryby z Północy i Południa. I wędrowały za nim, a on przywiódł je do złotej ryby. A kiedy hydryppus i wszystkie ryby dotarły na owo miejsce, obrały złotą rybę swoim królem.
Czemu hipogryfy są tak niezwykłe?
Hipogryfy to zwierzęta o ciele konia i głowie wraz z przednimi kończynami ptaka.To stworzenia więcej niż niezwykłe.Hipogryfy pochodzą z Włoch. Pierwszy hipogryf został wyhodowany przez Lodovica Ariosta, na początku XVI wieku.Nazwa tych magicznych stworzeń pochodzi od greckiego słowa "hippos", oznaczającego tyle, co "koń".
Hipogryfy potrafią wysoko latać. Nie zapanowane zwierzę może wzlecieć z człowiekiem na grzbiecie tak wysoko, że z trudem odróżniał on będzie ziemię od wody. Potrafią pędzić szybko jak wicher. Włoski poeta tak pisze o hipogryfach: "[...] a mknął tak szybko jak nowo zbudowany statek pruje spienione fale, pędzony sprzyjającym wichrem."
Na hipogryfie można oblecieć świat. Ani orzeł, ani jastrząb z taką swobodą i szybkością nie pokonuje przestworzy.
Zanim jednak dosiądziemy tego niezwykłego zwierzęcia musimy się przed nim ukłonić patrząc mu prosto w oczy. Wtedy właśnie hipogryf poznaje czy człowiek jest "dobry" czy "zły". Jeżeli wszystko dobrze się powiedzie hipogryf odda ukłon, to wtedy możemy go dosiąść. Jeżeli jednak hipogryf nie zrobi tego, najlepiej od trazu uciekać, gdyż może nas zacząć gonić (właściwie nie ma innej możliwości). Trzeba jednak pamiętać, że hipogryfy wszystko słyszą, lepiej więc go nieobrażać w jego obecności, gdyż może to się źle dla nas skończyć.
Z reguły hipogryfy są przyjaznymi stworzeniami, jednak zdarzają się przypadki ataków, tylko jednak wtedy, gdy stworzenia stwierdziło, że kłaniający się jest "zły" bądź kiedy zwierzę przejdzie na ciemną stronę, jednak takie wypadki zdarzają się naprawdę bardzo rzadko (jeden na tysiąc dwieście hipogryfów przechodzi na ciemną stronę).
Czy centaury są przyjazne dla ludzi?
Centaury to stworzenia o nogach i tułowiach koni, ale ludzkich torsach, rękach i głowach. Są równie nieufne w stosunku do czarodziei, jak do mugoli. Ich stosunki z ludźmi nigdy nie były najlepsze.
Centaury pochodzą z gór w Grecji. Niektóre z nich lubowały się w winie, a w związku z tym stawały się niezwykle gwałtowne, dzikie i łatwo wpadały w gniew. Takie przypadki centaurów zdarzają się do dziś. Stoczyły z ludźmi wiele bitew. Najsławniejsza miała miejsce po pewnym ślubie, gdzie centaury trochę za wesoło się bawiły. Postanowiły więc uprowadzić pannę młodą, co doprowadziło do wielkiej wojny, zwanej cantauromarchią.
Niektóre centaury jednak odznaczają się szlachetnością i mądrością. Chajron, na przykład, wprowadzony w arkana medycyny i łowiectwa założył szkołę, w której nauczał wielkich ludzi tamtych czasów. Niektórzy historycy twierdzą, iż szkoła Chajrona istnieje do dziś. Chajron za swoje zasługi został wynagrodzony. Został bowiem umieszczony wśród gwiazd w konstelacji Strzelca. Inna znana konstelacja - Centaur - to jedna z najlepiej widocznych na południowej półkuli. Dwie z jej gwiazd - Alfa Centauri i Beta Centauri - należą do dziesięciu najjaśniejszych gwiazd nieboskłonu. Alfa Centauri jest najbardziej zbliżona do Słońca i Ziemi (4,3 mln lat świetlnych). To właśnie dlatego centaury odczytują przyszłość z gwiazd.
Jakie zwierzę nie parzy ogień?
Salamandra to jaszczurka. "Zamieszkuje ogień". Żyje tak dłogo, jak długo pali się ogień, z którego wyszła.
Salamandra pochodzi z IV w. n. e. Pewien filozof tak ją opisuje: " Fakt, iż ogień nie parzy niektórych zwierząt, potwierdzany jest istnieniem salamandry, która pełznąc przez ogień, gasi go". Salamandra żyje w płomieniach nie odczuwając bólu i nie spalając się. Spośród wszystkich trucizn jej jest najsilniejsza. Jad innych zwierząt uśmierca jednostki, ta zabija wielu jednocześnie, gdyż wspina się na drzewo i zatruwa owoc, a ten uśmierca wszystkich, którzy go zjedzą.
Salamandra jednak nie żywi nienawiści do ludzi (wyjaśniamy, gdyż mogłoby się wydawać dziwne, że w artykule o "dobrych" stworzeniach, zamieszczamy te, które otruwa ludzi). Może być jednak nawet przyjazna. Mugole jednak próbują ją upolować i zjeść, więc ich zabija. Jednak z niektórymi czarodziejami i czarodziejkami (nie jest tajemnicą, że te niezwykłe jaszczurki wolą płeć piękną) - najczęściej znającymi ich mowę - salamandra zaprzyjaźnia się.
Czy merkuny to po prostu wodniki?
Merkuny są to wodniki, rodzaj trytonów. Nie pochodzą z Wielkiej Brytanii i Szkocji, jak jeszcze niedawno myślano. Nowsze badania potwierdziły, że merkuny pochodzą z Irlandii. Z wyglądu przypominają ludzi - foki. Merkuny to stworzenia, o których wyjątkowo mało wiemy, co niestety utrudnia kontakt z nimi. Te niezwykłe zwierzęta mogą przybierać piękne ludzkie postacie, jednak muszą powrócić do swoich foczych kształtów, gdy znajdą się w wodzie. Zabicie merkuna wywołuje na wodzie wielki sztorm. Niektórzy uważają, że zabicie merkuna jest wielkim, lekko mówiąc "błędem". Spotkanie któregoś z nich kończy się bardzo często tragiczne: czasem, gdy ludzie przestraszą się jednego z merkunów ze strachu od razu go zabijają. Takie przypadki nie zdarzają się tylko mugolom. Niestety - czarodzieje także zabijają merkuny. I choć zdarza się tak rzadko (jednak coraz częściej) to fakt zostaje faktem. Przypominamy jednak, że zabicie merkuna jest karalne.
Merkuny znane są ze swych kapeluszy. Nie trzeba chyba tłumaczyć, iż są to magiczne kapelusze i z nich bierze się magia merkunów. Gdy jednak kapelusz zostanie skradziony (podobno może to zrobić jedynie człowiek) merkuny nie mogą wrócić do morza. Zapewne dlatego, że nie mogą transmutować się "z powrotem" w fokę, a merkuny mogą to robić tylko z owym magicznym kapeluszem. Żaden inny nie zastąpi tego "jedynego", nawet, gdy inny merkun zechce użyczyć (co się nie zdarza) swojego innemu merkunowi to będzie on dla niego działał jak zwykłe nakrycie głowy.
Kobiety merkuny są podobno piękne, porównywane wręcz z nimfami. Mężczyźni zaś raczej szpetni, z nieprzyjaznymi rysami twarzy.
Słowo "merkun" pochodzi od irlandzkiego merrows. Jest to "mieszanka", znaczy to "wodnik" i "kapelusznik".
Czemu sowy przez niektórych są uważane za złe, niebezpieczne stworzenia?
Sowy są głównym środkiem przekazu informacji w świecie czarodziei i czarownic. Dla nas - czarodziei - są one przyjaznymi, pożytecznymi stworzeniami. Jednak wiele kultur, jakich jak egipska, rzymska czy aztecka (wszystkie jednak kilka tysięcy lat temu) miało do nich stosunek ambiwalentny. Hukanie sowy uznawane jest za zły omen (nawet do dziś w niektórych miejscach świata), może nawet zwiastować śmierć. Poza tym jako stworzenia nocne przez wieki sowy były kojarzone z czarnoksięstwem. Zwierzęta te więc miały prawo budzić lęk (wśród mugoli).
Sowa żyje o wiele dłużej niż inne ptaki. Poza tym to inteligentne stworzenia, tak samo jak hipogryf - sowa zna się na ludziach. Sowa jest symbolem mądrości. Istnieje wiele hipotez "dlaczego?", jednak żadna nie jest do końca uzasadniona.
Sowa jest uznawana za godło Minerwy, rzymskiej bogini (odpowiednik greckiej Ateny), ze względu na jej mądrość.
Sowy pochodzą z Aten. Istniało nawet w starożytności porzekadło " Nie posyłaj sów do Aten", ponieważ żyło tam naprawdę bardzo dużo tych ptaków. Dziś można usłyszeć podobne wyrażenie "Nie noś drewna do lasu". Obydwa maja oznaczać zbędny wysiłek, na dodatek głupi.
Wile - potwory czy piękne kobiety?
Wile są to kuszące duchy przyrody. Są one pięknymi dziewczętami - albo na takie wyglądają. Podobno (nie zostało to do końca potwierdzone) wile są duchami nie ochrzczonych kobiet, których dusze nie mogą opuścić ziemi. Ich zadziwiająca uroda sprawia, że mężczyźni na ich widok tracą rozum. Wile mają długie włosy, tak jasne, że wydają się białe (ze srebrnym "błyskiem")
Niestety wile potrafią być bardzo zazdrosne. Pewna (jedna z najsłynniejszych) wil - Rawiola - przeszyła dwoma strzałami: gardło - by uciszyć i serce - by zabić królewicza Milosza, po tym, kiedy zaśpiewał swym cudownym głosem w jej górach (dzień wcześniej ucztował z nią i królewicz za dużo wypił i zaczął zbyt pięknie śpiewać, czym tak rozłościł Rawiolę, że ostrzegła go, że jeśli zaśpiewa wśród jej gór, to zastrzeli go ze swego łuku).
Wile są jednak także uzdolnionymi uzdrowicielkami i maja bogatą wiedzę na temat leków naturalnych. Przykładem jest Rawiola i owy Milosz - później wila uleczyła królewicza i kazała innym wilom pozostawić go w spokoju.
Wile na ogół jednak starają się być miłe dla ludzi. Zdarzały się nawet przypadki, że poślubiały śmiertelników.
Jednak jest jedna rzecz, która wyprowadza je z równowagi, mianowicie, kiedy ktoś przeszkadza im w rytualnych tańcach. Jeżeli coś takiego nastąpi potrafią bardzo się rozzłościć.
Wile są duchami powietrza. Mogą wzywać trąby powietrzne i burze, potrafią także zionąć ogniem, co zrobiły podczas mistrzostw świata w quidditchu (Bułgaria kontra Irlandia). Kiedy się zdenerwują "zamieniają się", czyli po prostu transmutują się w niebezpieczne potwory.
Kim był najsłynniejszy sfinks?
Sfinks to niezwykłe stworzenia. "Zapiera dech w piersiach". To stworzenie to krzyżówka lwa i człowieka (ciało lwa i głowa - zazwyczaj - kobiety) "o wydłużonych migdałowych oczach".
Sfinks jest stworzeniem pochodzącym z Egiptu i żyje tylko tam. To stworzenia pochodzi ze starożytności - 2500 r. p. n. e. (bądź wcześniej) i ma olbrzymie znaczenie w kulturze egipskiej.
Jak widać wyżej - sfinksy występują obecnie jedynie w Egipcie. Jednak przed naszą erą (w 1500) niektóre z tych fantastycznych zwierząt przeniosły się do Grecji. Tam "ewulowały się". Greckie sfinksy (jednak pochodzenia egipskiego) były skrzydlate. Jednak karygodne ich traktowanie przyczyniło się do ich wyginięcia w Grecji. Jednak żył jeden z najsłynniejszych sfinksów żył właśnie w Grecji, dokładnie w Tebach. Został przysłany za karę (za porwanie przez króla pewnego młodzieńca). Sfinks ów wyzywał podróżnników, którzy wędrowali drogą do Teb, aby odpowiedzieli na zagadkę:
Co to za zwierzę, które rano chodzi
Na czterech nogach,
W południe na dwóch,
A wieczorem na trzech?
Te trudną zagadkę rozwiązał jedynie spadkobierca tronu w Tebach (który o tym nie wiedział) - Edyp. Po udzieleniu poprawnej odpowiedzi sfinks popełnił samobójstwo.
W Gizie zbudowana została olbrzymia kamienna figura Wielkiego Sfinksa. Przedstawia ona lwa z głową mężczyzny (rzadko spotykany przypadek) - dokładnie - faraona. Niektórzy twierdzą, iż to potomek faraona i egipskiego lwa. Tysiące mniejszych sfinksów odnaleziono w całym Egipcie.
Zdarzają się przypadki sfinksów z głowami drapieżnych ptaków.
Sfinksy są uważane za symbol tajemnicy, częściowo przez swoje tajemnicze pochodzenie, a częściowo dlatego, że same w sobie te stworzenia są tajemnicze.
Ponieważ ostatnio Państwo stwierdzili, że artykuł był za długi, postanowiłam druga część artykułu o magicznych zwierzętach Zwierzęta Dobre i Neutralne Człowiekowi podzielić na części. A to oznacza, że to jeszcze nie koniec z naszymi pupilami, jakimi są stworzenia magiczne dla czarodziejów.
autor: Vea
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz