Nad tym problemem historycy, jak i znawcy początków magii zastanawiają się od wieków. My przedstawiamy państwu jedną z hipotez dotyczących powstania magii. Podane przez nas informacje są całkowicie autentyczne, gdyż ich prawdziwość uzgodniliśmy z wieloma fachowcami. W tym artykule więc będą mogli państwo poznać korzenie magii. Najbardziej wiarygodne źródła podają, iż to w Egipcie zapoczątkowała się magia. Pierwsze zaklęcie, pierwsi magowie... Wszystko to wywodzi się ze starożytnego Egiptu. Przedstawiamy także brytyjską historię początków magii, równie starą i równie ważną dla współczesnej nauki.
Egipska religia i magia
Z hieroglifów, obrazków, których Egipcjanie używali jako pisma, wynika, że egipska magia i religia były blisko ze sobą związane. Bogowie egipscy, w przeciwieństwie do tych z innych kultur, powierzyli ludzkości wiedzę magiczną. (Dla porównania: wg greckiej mitologii tytan Prometeusz – jego imię oznacza „przewidujący” – musiał oszukać bogów, aby zdobyć dla ludzi ogień, symbol życia i wiedzy!).
Wg egipskich wierzeń magia została stworzona w postaci boga Heka tuż po stworzeniu świata. Imię Heka stało się słowem oznaczającym „magię”. Słowo to zostało przejęte przez Greków, którzy nadali mu grecką pisownię i wymowę. Tak powstało słowo mageia, od którego wywodzi się słowo używane obecnie w większości języków europejskich.
Inny egipski bóg, Thot, był jeszcze ściślej związany z magią. Był bogiem lecznictwa – które w starożytnych kulturach było zawsze powiązane z czarodziejstwem – a także astronomii i matematyki. Przedstawiano go często z piórem i twierdzono, że jest autorem tajemniczych ksiąg odsłaniających sekrety alchemii i wiedzy o wszechświecie. Podobno jedna z tych ksiąg została zapieczętowana w złotej szkatule i umieszczona ukrytej świątyni.
Egipskie zaklęcia
Egipcjanie głęboko wierzyli w skuteczność czarów i zaklęć. Czasami wymawiano magiczne formuły nad woskową albo glinianą figurką osoby lub rzeczy, którą chciano zaczarować. Zaklęcia te były zazwyczaj używane do leczenia, ale znane są też mniej godne naśladowania sposoby ich wykorzystywania. Pewien czarodziej, Weba-aner, miał podobno przemienić w sądzie figurkę krokodyla, w żywe zwierzę. Groźna bestia zabiła obrońcę królowej-cudzołożnicy, po czym została z powrotem zamieniona w figurkę. Inny kapłan-czarownik „władał wszystkimi królami za pomocą swych magicznych mocy”. Topił makiety swoich statków, powodując w ten sposób zatopienie prawdziwych flot.
Egipska magia była jednak bardziej związana z osobistą świętością niż doczesnymi bogactwami. Wg tekstu źródłowego, „ten, kto jest kapłanem żywych... spełnia swoje zadania, nie oczekując w zamian nagrody. Taki nauczyciel żyje prawdziwie pobożnym życiem.”
Skarabeusze
Z Egiptu wywodzi się także skarabeusz, żuk, którego zarówno uczniowie Akademii Magii jak i ich Absolwenci znają bardzo dobrze (gdyż są używane przy produkcji eliksirów). Skarabeusze (w Polsce nazywane poświętnikami) zbierają i toczą kule nawozu, w których składają jaja. W starożytnym Egipcie to toczenie kul uznawane było za symbol ruchu Słońca, które toczy po niebie bóg-skarabeusz Chepri.
Później skarabeusze stały się również symbolem nieśmiertelności. Rzeźbione w kształcie skarabeuszy amulety kładziono na sercu mumii, aby przygotować je do drogi w zaświaty. Do dziś skarabeusze są popularnym motywem w jubilerstwie.
Więc każdy z nas – czarodziei – może mieć w sobie krew starożytnych egipskich magików i kapłanów. Jednak nie tylko z Egiptu wychodzi stara magia.
Europejskie początki magii
Na Wyspach Brytyjskich także na długo jeszcze przed założeniem Hogwartu żyli czarodzieje. Zwano ich druidami. Słowo to wywodzi się z języka celtyckiego i oznacza tyle, co „wiedza o dębie”! Druidzi byli kastą mędrców na Wyspach Brytyjskich i w Galii (tj. dzisiejszej Francji).
Druidzi pełnili funkcje kapłanów, nauczycieli i sędziów. Co roku zbierali się w Galii , w miejscu, w którym dzisiaj znajduje się miasto Chartres, aby omówić ważne sprawy i uzgodnić wspólne stanowisko.
Rzymski władca Juliusz Cezar, który podbił Galię i Brytanię i spisał swoje spostrzeżenia na temat ziem, twierdził, że druidzi „rozprawiają wiele o gwiazdach i ich ruchach, o rozmiarach świata i krajów, o przyrodzie, o mocy i potędze bogów nieśmiertelnych i przekazują to młodzieży”.
Kandydat na druida mógł się szkolić nawet dwadzieścia lat. Jak sugeruje Cezar byli również kształceni w poezji, astronomii i filozofii.
Druidzi wyznawali kilku bogów związanych z naturą – wierzyli w boską moc, która przenika wszystkie żyjące stworzenia. Wierzyli również w nieśmiertelność i reinkarnację. Podczas rytuałów składali ofiary ze zwierząt, a może nawet z ludzi. Juliusz Cezar pisał, że budowali z konarów i gałęzi olbrzymie, puste w środku postacie ludzki, po czym wypełniali je żywymi ludźmi i podpalali. Niektórzy historycy i znawcy historii magii polemizują z tym stwierdzeniem, mówiąc, że Cezar był uprzedzony w stosunku do druidów, ponieważ stawiali opór rzymskiej władzy.
Warto więc sprawdzić nasze korzenie, by dowiedzieć się czy być może jesteśmy spokrewnieni z Morganą Le Fay (przyrodnią siostrą króla Artura), jej nauczycielem Merlinem, Hengistem z Woodcroft. Być może moim lub kimś z państwa przodkiem byli więc słynni pradawni magowie, więc I w nas być może płynie ich krew. Warto zatem sprawdzić nasze moce czarodziejskie w innych dziedzinach jej wykorzystywania niż do tej pory, być może odkryjemy w sobie jakąś zupełnie nową, tajemniczą cechę magiczną...
autor: Vea
Egipska religia i magia
Z hieroglifów, obrazków, których Egipcjanie używali jako pisma, wynika, że egipska magia i religia były blisko ze sobą związane. Bogowie egipscy, w przeciwieństwie do tych z innych kultur, powierzyli ludzkości wiedzę magiczną. (Dla porównania: wg greckiej mitologii tytan Prometeusz – jego imię oznacza „przewidujący” – musiał oszukać bogów, aby zdobyć dla ludzi ogień, symbol życia i wiedzy!).
Wg egipskich wierzeń magia została stworzona w postaci boga Heka tuż po stworzeniu świata. Imię Heka stało się słowem oznaczającym „magię”. Słowo to zostało przejęte przez Greków, którzy nadali mu grecką pisownię i wymowę. Tak powstało słowo mageia, od którego wywodzi się słowo używane obecnie w większości języków europejskich.
Inny egipski bóg, Thot, był jeszcze ściślej związany z magią. Był bogiem lecznictwa – które w starożytnych kulturach było zawsze powiązane z czarodziejstwem – a także astronomii i matematyki. Przedstawiano go często z piórem i twierdzono, że jest autorem tajemniczych ksiąg odsłaniających sekrety alchemii i wiedzy o wszechświecie. Podobno jedna z tych ksiąg została zapieczętowana w złotej szkatule i umieszczona ukrytej świątyni.
Egipskie zaklęcia
Egipcjanie głęboko wierzyli w skuteczność czarów i zaklęć. Czasami wymawiano magiczne formuły nad woskową albo glinianą figurką osoby lub rzeczy, którą chciano zaczarować. Zaklęcia te były zazwyczaj używane do leczenia, ale znane są też mniej godne naśladowania sposoby ich wykorzystywania. Pewien czarodziej, Weba-aner, miał podobno przemienić w sądzie figurkę krokodyla, w żywe zwierzę. Groźna bestia zabiła obrońcę królowej-cudzołożnicy, po czym została z powrotem zamieniona w figurkę. Inny kapłan-czarownik „władał wszystkimi królami za pomocą swych magicznych mocy”. Topił makiety swoich statków, powodując w ten sposób zatopienie prawdziwych flot.
Egipska magia była jednak bardziej związana z osobistą świętością niż doczesnymi bogactwami. Wg tekstu źródłowego, „ten, kto jest kapłanem żywych... spełnia swoje zadania, nie oczekując w zamian nagrody. Taki nauczyciel żyje prawdziwie pobożnym życiem.”
Skarabeusze
Z Egiptu wywodzi się także skarabeusz, żuk, którego zarówno uczniowie Akademii Magii jak i ich Absolwenci znają bardzo dobrze (gdyż są używane przy produkcji eliksirów). Skarabeusze (w Polsce nazywane poświętnikami) zbierają i toczą kule nawozu, w których składają jaja. W starożytnym Egipcie to toczenie kul uznawane było za symbol ruchu Słońca, które toczy po niebie bóg-skarabeusz Chepri.
Później skarabeusze stały się również symbolem nieśmiertelności. Rzeźbione w kształcie skarabeuszy amulety kładziono na sercu mumii, aby przygotować je do drogi w zaświaty. Do dziś skarabeusze są popularnym motywem w jubilerstwie.
Więc każdy z nas – czarodziei – może mieć w sobie krew starożytnych egipskich magików i kapłanów. Jednak nie tylko z Egiptu wychodzi stara magia.
Europejskie początki magii
Na Wyspach Brytyjskich także na długo jeszcze przed założeniem Hogwartu żyli czarodzieje. Zwano ich druidami. Słowo to wywodzi się z języka celtyckiego i oznacza tyle, co „wiedza o dębie”! Druidzi byli kastą mędrców na Wyspach Brytyjskich i w Galii (tj. dzisiejszej Francji).
Druidzi pełnili funkcje kapłanów, nauczycieli i sędziów. Co roku zbierali się w Galii , w miejscu, w którym dzisiaj znajduje się miasto Chartres, aby omówić ważne sprawy i uzgodnić wspólne stanowisko.
Rzymski władca Juliusz Cezar, który podbił Galię i Brytanię i spisał swoje spostrzeżenia na temat ziem, twierdził, że druidzi „rozprawiają wiele o gwiazdach i ich ruchach, o rozmiarach świata i krajów, o przyrodzie, o mocy i potędze bogów nieśmiertelnych i przekazują to młodzieży”.
Kandydat na druida mógł się szkolić nawet dwadzieścia lat. Jak sugeruje Cezar byli również kształceni w poezji, astronomii i filozofii.
Druidzi wyznawali kilku bogów związanych z naturą – wierzyli w boską moc, która przenika wszystkie żyjące stworzenia. Wierzyli również w nieśmiertelność i reinkarnację. Podczas rytuałów składali ofiary ze zwierząt, a może nawet z ludzi. Juliusz Cezar pisał, że budowali z konarów i gałęzi olbrzymie, puste w środku postacie ludzki, po czym wypełniali je żywymi ludźmi i podpalali. Niektórzy historycy i znawcy historii magii polemizują z tym stwierdzeniem, mówiąc, że Cezar był uprzedzony w stosunku do druidów, ponieważ stawiali opór rzymskiej władzy.
Warto więc sprawdzić nasze korzenie, by dowiedzieć się czy być może jesteśmy spokrewnieni z Morganą Le Fay (przyrodnią siostrą króla Artura), jej nauczycielem Merlinem, Hengistem z Woodcroft. Być może moim lub kimś z państwa przodkiem byli więc słynni pradawni magowie, więc I w nas być może płynie ich krew. Warto zatem sprawdzić nasze moce czarodziejskie w innych dziedzinach jej wykorzystywania niż do tej pory, być może odkryjemy w sobie jakąś zupełnie nową, tajemniczą cechę magiczną...
autor: Vea
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz